ความหมายของคำว่า ' ขี้ผง '

ขี้ผึ้ง ๑
น. รังผึ้งที่เอามาหุงใช้ในการต่าง ๆ เช่น ทําเทียน ทำสีผึ้ง.
ขี้ฝิ่น
น. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ยา ก็เรียก.
ขี้แพ้ชวนตี
(สํา) ก. แพ้ตามกติกาแล้วยังไม่ยอมรับว่าแพ้จะเอาชนะด้วยกําลัง, แพ้แล้วพาล.
ขี้ม้า ๑
ว. เรียกสีกากีแกมเขียวว่า สีขี้ม้า.
ขี้มูก
น. นํ้าเมือกที่ไหลออกทางจมูก.
ขี้เมฆ
(ปาก) น. เมฆ.
ขี้แมลงวัน
น. จุดดําเล็ก ๆ ที่ขึ้นตามร่างกาย, ราชาศัพท์ว่า พระปิลกะ.